Zwrot ex libris pochodzi z języka łacińskiego i w dosłownym tłumaczeniu oznacza: z książek, z księgozbioru. Zwrotem tym przyjęło się określać znak graficzny lub graficzno-tekstowy określający do kogo należy dany egzemplarz książki.  Historia oznaczenia przynależności tekstów pisanych sięga Starożytnego Egiptu (patrz: Wikipedia). Ex libris w obecnej formie miał swoje początki w średniowiecznych inskrypcjach . Ewoluował stając się  formą coraz bardziej ozdobną. Najczęściej ex libris składa się z grafiki oraz inicjałów ( lub pełnego imienia czy imienia i nazwiska) właściciela lub nazwy instytucji.  Przez długi okres czasu ex libris przybierał formę karteczki wklejanej do wewnętrznej stronie okładki lub na dole strony tytułowej.  Obecnie najpopularniejszą formą ekslibrisu staje się pieczątka ex libris. Może ona być wykonana w formie bardziej klasycznej, czyli stempla drewnianego lub  nowoczesnej- w automacie samotuszującym. Najczęściej spotyka się jednak  ekslibrisy  na stemplach drewnianych.

Nasze przykładowe realizacje